...

Oud en Nieuw

De laatste zin die Sinco vorige week onder aan de fotosessie schreef was: “dan hopen we weer volop in de running te zijn.”
Nu, dat is helaas wat tegengevallen. De afgelopen week stond nog steeds in het teken van “ziek-zijn”, ook al voelden we ons per dag opknappen. Sinco is inmiddels zover dat hij weer kleine stukjes kan lopen en zelf ben ik ook weer “normaal”, ook al had ik vandaag een beetje een terugslag, maar de griep/verkoudheid wat het ook was, is voorbij gelukkig. Terwijl Sinco nog rust hield, meestal op bed, heeft hij onze site wat verbeterd en is langzaamaan weer bezig met schoolzaken voor te bereiden.
Woensdag was de eerste dag dat we beiden voor het eerst een beetje op waren, dat was erg fijn dat het kon, want het was Sinco’s verjaardag! Met zijn benen omhoog zat hij lekker jarig te zijn. Michelle had aangeboden een taart te maken, dus om 11 uur kwamen Jan en Annette met Michelle met een heerlijke appeltaart. We hadden ook de bovenburen uitgenodigd, Dave en Shirley met hun 3 kinderen. We hadden ons heerlijk buiten geïnstalleerd, het was een fantastische temperatuur. We zaten voor ons huis onder de uitbouw van het internaat. Dus overdekt, geen last van de zon, maar een heerlijk windje waaide om ons op temperatuur te houden. We genoten. We waren uitgenodigd om ’s avonds om 8 uur boven te komen, daar zou een gezellige avond zijn met spelletjes enz. Verschillende mensen waren uitgenodigd, maar wij voelden ons nog niet goed genoeg voor zulk druk gezelschap. Dus de Oudejaarsavond hebben we gewoon gezellig samen doorgebracht zonder poespas. Om 12 uur stormde iedereen naar beneden en werd er een hoop herrie gemaakt. Vuurwerk hadden ze hier niet, dus gewoon met pannen slaan, roepen en af en toe hoorden we wel een knalletje van het een of ander. Al gauw waren ze uitgeraasd en hoorden we de Papua’s in de omgeving soortgelijke herrie maken. Overgenomen van de “beschaafde” westerlingen!!! Ik dacht altijd dat het andersom was?
Maar dit duurde wel tot 2 uur. Met radiomuziek erbij, dus zij hadden ook plezier. Dat ik daar zolaat nog getuige van was, kwam omdat ik niet kon slapen, wat eigenlijk de bedoeling was.
Zo zijn we dus weer een nieuw jaar ingerold en hopen spoedig helemaal weer opgeknapt te zijn en ons werk te kunnen hervatten.
Overigens zijn we heel dankbaar dat we hier mogen zijn, niet in de laatste plaats omdat we zoveel zorg van onze medezendelingen mochten ervaren. De eerste dagen kwamen er af en toe mensen een heerlijk maaltje brengen. Helaas hadden we allebei weinig trek, maar het was zo lief!
Later bracht iemand  een half zelfgebakken brood, dat was toen we al weer wat meer trek kregen en dat smaakte geweldig lekker.
Dus we hadden en hebben aan niets gebrek!
We hadden nog wat huishoudelijk spul overgenomen van de vertrekkende mensen, en daar moest even voor gesjouwd worden. Een oproep via de Intercom en de e-mail leverde een kamer vol sterke mannen op. En net als bij het leger van Gideon konden we er direct  een aantal “naar huis” terug laten gaan.
We hebben nu een fatsoenlijk fornuis met oven, waar we heel blij mee zijn. Een paar sterke kerels hebben de oude verwisseld voor de nieuwe en de twee oudste  jongens, geflankeerd door twee meiden hebben de oven geïnstalleerd en de gasleiding in orde gemaakt.
Het waren twee keer broer en zus, die ook nog neven en nichten van elkaar zijn. Dus dat was gezellig!

...

Vandaag belde de jongen die de gasleiding had vastgemaakt of de oven het wel goed deed, want het was de eerste keer dat hij dat gedaan had! Nu, het was allemaal prima in orde!
Dus binnenkort ga ik eens een echte onvervalste Hollandse appeltaart maken en zal de jongelui nog eens trakteren. De appels heb ik in huis, want die had ik door Annette uit de stad laten meenemen omdat ik eigenlijk appelbeignets had willen bakken met Oudejaar. Maar daar kwam nog niets van. Jan had trouwens oliebollen gebakken, dus werden we in elk geval van oliebollen volgens Oudhollands recept voorzien, en zelfs in dit tropisch klimaat smaakten ze opperbest!

maar .... Roelie zat zelf ook in de lappenmand

Gelukkig gaat het allemaal weer veel en veel beter en hopen we komende week weer (volop?) ons werk te kunnen doen.

De rolstoel is weer leeg!

***
Hoe prachtig is het
dat niemand
een seconde
hoeft te wachten
om te beginnen
met de wereld
te verbeteren!

Anne Frank - Joods meisje
dat in de oorlog
in een concentratiekamp
overleed.

***

Ons thuisfront heeft een mooie site met o.a. een forum over zending!

...

PS. Ik lees altijd met veel interesse en geprikkeld door de humor de columns van

COLUMNCHRIST

Neem een kijkje!